Hvað lífið getur verið ósanngjarnt og við fáum í raun litlu ráðið

Það er ótrúlegt hvað við fáum í raun litlu ráðið um líf okkar, ekki síst þegar við erum börn og lendum í aðstæðum sem við ráðum ekki við. Mér finnst skelfilegt að heyra allar þessar fréttir af hinum ýmsu heimilum þar sem vistmenn hafa mátt þola ofbeldi eða kúgun af einhverju tagi.
Af frásögnum að dæma fengu drengirnir á Breiðuvík hræðilega meðferð og verð ég reið þegar ég heyri sögur af dvöl þeirra á þessu hræðilega heimili. Að sjá fullorðna einstaklinga brotna saman og gráta fyrir alþjóð, fjörtíu árum eftir þessa atburði, bendir til þess að mikið hafi gengið á. Hvernig var hægt að senda unga drengi út í sveit og láta slíkt ofbeldi sem þar virðist hafa átt sér stað viðgangast án nokkurs eftirlits.

Valdbeiting, ofbeldi og virðingarleysi við allt, sem lífsanda dregur, hefur verið ríkjandi við stjórnun heimsmála í aldanna rás en ekki síður við stjórn í fjölskyldum, á heimilum og öðrum stöðum. Það virðast alltaf einhverjir vitleysingar ná völdum og höndla ekki að nýta þau til góðs heldur nýta það til að brjóta á öðrum.

"Félagsmálaráðherra ætlar að láta rannsaka málefni vistheimilisins í Breiðuvík og fleiri stofnana og hagi þeirra sem þar voru vistaðir. Til greina kemur að greiða vistmönnum bætur vegna hrottalegrar meðferðar á heimilinu." vísir.is.

Það á sem betur fer að rannsaka málefni Breiðuvíkur og setja aura í að veita þeim áfallahjálp. Ég held að stjórnvöld ættu að taka sig saman í andlitinu og efla fagmennsku á vistheimilum en kasta ekki peningunum út um gluggann (í einhverja vitleysinga) og fría sig þannig allri ábyrgð “Fyrirgefið, við bara gleymdum að fylgjast með"

Þangað til næst
Drífa